zondag 23 januari 2011

Vanaf heden (23 februari 2011) vind je mijn blog hier:

donderdag 28 oktober 2010

Over van PRIMARY naar INSPIRE

Sinds de eerste digitale schoolborden van PROMETHEAN onze school binnenkwamen, in april 2008, werken we met ACTIV PRIMARY3. Een enkele collega werkt zelfs met ACTIV STUDIO. Inmiddels hebben alle midden- en bovenbouwgroepen een PROMETHEAN ACTIVBOARD en hangt een door mij gewonnen bord in onze hal. Totaal zijn het er twaalf.















ACTIV PRIMARY3 voldoet goed. Inmiddels kunnen alle collegae min of meer met het programma overweg. En zolang je niet weet wat er allemaal nog meer is, mis je niets en heb je geen behoefte aan extra zaken.















Vorig jaar zag ACTIV INSPIRE het licht. Toen ik het de eerste keer zag, schrok ik behoorlijk: INSPIRE wordt ook wel de “Donald Duck”-versie genoemd. De kleuren spatten er van af. Ik vond het dan ook te veel van het goede.
Maar omdat in ICT altijd alles verandert en niets voor eeuwig is, ging ook ik langzaam wennen aan het idee dat we misschien wel zouden moeten overstappen. Ik ging op zoek naar wat voordelen voor ons:
• De ondersteuning van PRIMARY zal gaan stoppen;
• Binnen INSPIRE kan met twee pennen tegelijkertijd op het bord worden gewerkt. Geweldig voor onze Montessorischool, waar veel wordt samengewerkt;
• ACTIVOTE (de stemeitjes) gebruiken binnen INSPIRE is een stuk simpeler dan binnen PRIMARY.














Ik wilde de overstap eigenlijk direct na de zomervakantie maken, maar omdat ik van de servicedesk van onze netwerkbeheerder geen antwoord kreeg op de door mij gestelde vragen, stelde ik het project uit.

Het werd nu: herfstvakantie. Mijn vragen waren inmiddels –na wat herinneringen verstuurd te hebben- beantwoord. Vlak voor de herfstvakantie verspreidde ik een ICT-nieuwsbrief, zodat de collegae alvast wisten dat hen een verandering te wachten stond. Tevens adviseerde ik iedereen een account te maken bij PROMETHEANPLANET.COM. Dit vanwege de mogelijkheid om INSPIRE voor thuis te downloaden en vanwege de cursussen voor INSPIRE.















Vrijdag voor de herfstvakantie vroeg ik onze netwerkbeheerder om ACIVE INSPIRE op ons netwerk te installeren. Verder maakte ik op een externe harde schijf een back-up van alle gedeelde PRIMARY-bestanden, zoals de gedeelde flipcharts. Het installeren van software gebeurde op afstand, dus maandag kreeg ik de mededeling dat het programma was geïnstalleerd.

De vrijdag in de vakantie ging ik aan de slag. De map met gedeelde flipcharts werd uit PRIMARY door mij gekopieerd naar INSPIRE. Ik keek of alles werkte en jawel: prima! Daarna zette ik de snelkoppeling naar INSPIRE op het bureaublad van de leerkrachten. Ik logde in als leerkracht en toen ging het mis: ik kon vanuit INSPIRE niet naar de gedeelde flipcharts. Hoe kon dat nu? Na enig denkwerk kwam ik op het volgende: zowel het programma als de flipcharts staan op een locatie waar leerkrachten geen lees- en schrijfrechten hebben. Als “admin” heb ik die wel, maar toen ik als leerkracht inlogde had ik die niet. Het programma wordt opgestart met een snelkoppeling op het bureaublad, die verwijst naar de locatie waar men niet bij kan. Zo werkt alle netwerksoftware. Vanuit PRIMARY kon men dan bij de gedeelde flipcharts (op diezelfde locatie), maar met INSPIRE lukte dat niet. Wat nu? De servicedesk bood een oplossing: zet een snelkoppeling naar de map op het bureaublad. Dat werkt wel, maar nu moeten collegae die een gedeelde flipchart willen openen eerst omslachtig naar die map navigeren. Dat kan overigens niet door direct een locatie te kiezen (afgeschermd door onze netwerkbeheerder, want men komt dan op een netwerkschijf waar men geen rechten voor heeft), maar wel door steeds de map naar het bovenliggende niveau te kiezen! Het systeem blijkt dus maar half dichtgetimmerd: wat linksom niet kan, kan rechtsom weer wel!
Ik kon me voorstellen dat dit voor de minder ICT-vaardigen niet handig was, dus besloot ik de PRIMARY-snelkoppeling nog maar niet van het bureaublad te verwijderen. Ik maakte een nieuwsbrief dat INSPIRE er was en hoe men bij de gedeelde flipcharts kon komen, maar dat PRIMARY voorlopig (2 weken) nog beschikbaar was. Wel moedigde ik iedereen aan om –ook al wilde men onder lesuren met PRIMARY werken- vooral kennis te gaan maken met INSPIRE. Deze nieuwsbrief verspreidde ik en tevens plakte ik ‘m op elke bord-PC. Zo kon het niet mis gaan.

Maandag was de grote dag. Het aantal vragen bij de koffie om 8.15 uur viel me mee; het waren er niet veel. Ook aan het einde van de dag had ik nog niet veel gehoord.

Dinsdag ging ik aan de slag met de resourcebibliotheek. Ook daar verwachtte ik dat mijn collegae niet de rechten zouden hebben hier zomaar bij te kunnen. Toch werkte dat dan weer wel. Vreemd eigenlijk.

Donderdag zat ik bij de bovenbouwvergadering. Belangrijkste vraag was eigenlijk hoe met een flipchart uit “mijn flipcharts” moest openen. Die staan op de eigen gebruikersschijf in het netwerk in de map “mijn documenten”. Natuurlijk moeten die vanuit de map ActivPrimary3 worden geopend. Daar was nog niemand op gekomen! Eens kijken of we al die mappen kunnen herbenoemen. Ik had wat meer gebruikersvragen verwacht, maar die bleven uit. Gelukkig, want ik was zelf vooral met de technische kant bezig geweest.

Inmiddels heb ik de Trainingsboeken “Werken met ActiveInspire Primary” en "Werken met ActivInspire Studio"besteld en binnen gekregen. Daar ga ik zeker de komende dagen in spitten, want de vragen zullen toch wel komen en wellicht ga ik één of meer workshops verzorgen. Dan kan ik me uitleven op de gebruikerskant.


"Werken met ActivInspire Primary" en "Werken met ActivInspire Studio" zijn uitgegeven door Van Buurt Boek en zijn te bestellen bij Van Buurt Boek (http://www.vanbuurtboek.nl/) of De Rode Planeet (http://www.drp.nl/)

Natuurlijk ga ik bij onze netwerkbeheerder nog wel eens kijken of dat openen van gedeelde flipcharts niet eenvoudiger kan. En verder ga ik nu snel met ACTIVOTE aan de slag.

zondag 2 mei 2010

ICT-coördinator: functie of taak?


De discussie zat er aan te komen. Het werd me de laatste tijd al wel eens gevraagd: ICT-coördinator, is dat nou een functie of een taak?
Waarom deze vraag? Omdat ons bestuur bezig is met het
functiebouwwerk. Omdat de functiemix er aan zit te komen. In het concept functiebouwhuis van ons bestuur is ICT-coördinator, net als RT-er en IB-er, een taak en geen functie!

Zijn ICT-coördinatoren de stroop op de pannenkoek?

Toen ik vorig jaar klaagde (ja, dat doe ik wel eens) over de werkdruk, bood een collega mij aan dat zij wel ICT-coördinator wilde worden. Ik vond dat geen goed plan; ik ben inmiddels tien jaar ICT-coördinator en ben in elk geval op het gebied van schroefjes, stekkertjes en kabeltjes meegegroeid met ons netwerk. Begonnen met zo’n 10 PC’s, allemaal tweedehandsjes, krijgertjes en zeer verschillend. Stand alones, natuurlijk. Wat een tijd ging er in zitten!
Bij de verhuizing, zes jaar geleden, werd er een netwerk aangelegd. We begonnen met 14 PC’s. Tien in de bovenbouw en vier administratief. Inmiddels zijn het er zo’n kleine 100. Daarbij kunnen we 12 digiborden optellen. Van die bijna 100 computers staan er 70 in lokalen en werkhoeken, duidelijk voor gebruik door kinderen. Van die 70 zijn er 21 notebooks, die functioneren in een draadloos netwerk. 12 PC’s horen bij digiborden. Van de overige kleine 18 PC’s is de helft voor administratief gebruik; de andere helft heeft een gemengde functie. De scheidslijnen zijn niet altijd helder. Verder hebben we vijf netwerkprinters, waarvan twee kleurenprinters, in ons netwerk. Tel daarbij nog een stand-alone printer, digitale microscopen en meer klein grut. We hebben de zorg voor een kamp-PC, een disco-PC en nog een stand alone. Verder lijkt de ICT-coördinator verantwoordelijk voor alles waar een stekker aan zit, variërend van telefooncentrale (maar dat is dan wel de “C” van ICT) tot tosti-ijzer (zou dat dan de “T” zijn? Informatie, Communicatie, Tosti-ijzers!).


Ik heb me wel eens laten vertellen dat in echte bedrijven (ik weiger onderwijs nog steeds als echt bedrijf te zien, hoewel er wel steevast pogingen toe worden ondernomen) per 200 PC’s een systeembeheerder/ICT-er rondloopt. Dat klopt aardig met de 20 uren per week die ik ben vrijgeroosterd. In die 20 uren ben ik ICT-coördinator, iCOACH en coördinator W&T (wetenschap en techniek).
Het beheer van het netwerk is uitbesteed aan een grote partij in onderwijs&ICT. Dat betekent echter niet dat ik van de schroefjes, stekkertjes en kabeltjes af ben. Een los kabeltje is via remote-control nog steeds niet vast te maken. Zo is er dus nog altijd meer dan voldoende tijd te besteden aan de hardware. Ik vind goed werkende hardware ook een eerste vereiste om collegae enthousiast te maken voor ICT. Haperende PC’s, vastlopende software: het begeestert collegae natuurlijk niet.
Omdat we –als een echt bedrijf- inmiddels ook afschrijven en goedkoop moeten inkopen, gaat er veel tijd op aan prijsvergelijking, hardware proberen en installeren.

Alleen al voor deze taken heb ik me de afgelopen 10 jaren veel eigen moeten maken. Ik was geen computernerd toen ik hier aan begon.

Inmiddels ben ik handig, weet m’n weg te vinden en weet ik ook op internet m’n bronnen te vinden om problemen te tackelen. Veel collegae vinden me een superman.


Niet even iets wat een collega na de zomervakantie “even” overneemt.

Maar goed: van de 20 uren, die ook nog deels aan W&T moeten worden besteed, gaat veel tijd op aan hard- en software. Er blijft weinig tijd over voor wat een belangrijke invulling van het werk van de ICT-coördinator/iCOACH zou moeten zijn: inhoudelijk werk. Daarbij valt te denken aan didactische ondersteuning, scholing van collegae, beleid maken, vernieuwing aanjagen, coaching, richting geven.
Ik hoop steeds dat ik daar in de volgende periode (na de vakantie, volgend schooljaar) meer tijd voor kan vrijmaken. Tot op heden lukt dat nog niet. Ik blijf echter hoopvol!
Om aan dit gedeelte van de invulling van het ICT-coördinatorschap te kunnen werken, heb ik een post HBO-opleiding iCOACH gedaan: projectplannen, veranderingen aanjagen, coaching. Verder lees ik veel –op internet en in de vakbladen- en probeer ik op die manier bij te blijven in ontwikkelingen, trends, visies. Ik twitter, ik blog ik communiceer met anderen, ik deel! Vanuit de hoopvolle gedachte dat ik er volgend jaar meer tijd aan zal kunnen besteden, zal ik me meer bezig houden met visieontwikkeling, beleid, inbedding, bewaking en coaching. Al met al ook niet iets wat je op een regenachtige namiddag aan een collega overdraagt.


Kortom:

  • omdat het ICT-coördinatorschap niet zomaar even over is te nemen, vanwege de in lange tijd opgebouwde knowhow
  • én omdat de ICT-coördinator (mede) visie ontwikkelt, beleid maakt en bewaakt, coacht en dus onderwijsinhoudelijk bezig is
  • én omdat de ICT-coördinator de expert op school is, waarvoor hij veel moet lezen & communiceren,

vind ik ICT-coördinator (of welke andere schone titel we ook kunnen verzinnen) een functie binnen de school.



Dat betekent ook dat er ooit goed gewerkt zal moeten worden aan overdracht. Dat wordt nog een heel traject! Ik hoop dat dit niet mijn toekomstbeeld wordt!


Zie ook: http://netwijs.blogspot.com/2010/04/ict-coordinator-is-geen-taak-maar-een.html

zaterdag 10 april 2010

Netwerkstations vervangen

Dit jaar stonden er bij ons op school 15 netwerkstations op de rol om vervangen te worden.
Vorig jaar hadden we met de vier scholen onder ons bestuur gezamenlijk om offertes gevraagd. Uiteindelijk bestelde elke school wat zij zelf wilde. Ik vind zelf ook altijd dat prijs alleen niet zaligmakend is.
Dit jaar had ik ook voor de vier scholen offertes aangevraagd, maar hadden we met de drie ICT-coördinatoren vooraf al afgesproken dat iedereen de vrijheid heeft om te bestellen wat hij het beste voor zijn school vindt.
De offertes kwamen van onze netwerkbeheerder uit het oosten van het land en van een groot bedrijf uit Leiden.
Net toen deze offertes binnen waren kreeg ik bericht van de buitendienstman van onze netwerkbeheerder dat zij met PC+ zouden komen. Eén PC voor vier (of zes) netwerkplekken, met vier netwerkmonitoren erbij.



Op de BETT in Londen, in januari, ben dan ook wezen kijken op de stand van LG. Dat is dan ook de leverancier van de monitoren. Ook zijn we met de ICT-coördinatoren en mijn stagiair op bezoek geweest bij een school in Nieuw-Vennep, die PC+4 al had draaien.
Het leek het overwegen waard: minder energieverbruik, (iets) goedkoper in aanschaf, maar één stofaantrekkende ventilator per vier werkplekken.
Ik had echter ook al eens geëxperimenteerd met XXODD mini-PC’s van onze lokale computerwinkel.
Mijn stagiair en ik hebben de voor- en nadelen van PC+4 en de XXODD mini-PC’s dan ook maar eens op een rijtje gezet.
PC+4:
• + minder energieverbruik
• + (iets) goedkoper in aanschaf
• + slechts één stofaantrekkende ventilator
• + ruimtebesparing; slechts één systeemkast per vier
werkplekken
• - altijd een setje van vier bij elkaar; weinig flexibel
• - werkstation defect  vier werkplekken onbruikbaar
• - niet alle programma’s werken onder PC+4
• - USB-poorten van het werkstation worden gedeeld
XXODD mini-PC’s:
• + minder energieverbruik
• + goedkoper in aanschaf
• + ventilatorloos
• + ruimtebesparing; mini-PC’s hangen in een bracket achter het
LCD-scherm (sinds een maandje is er geen CRT-monitor meer
in school te vinden)
• + losse sets netwerkstation en monitor; flexibel
• + de PC's hangen niet in een bracket onder tafel, maar achter de monitor; daar is absoluut minder stof dan onder de tafel.
Al met al deed dit ons besluiten te kiezen voor de XXODD mini-PC’s. We bestelden 15 x de 402 (zonder DVD-speler/brander).


Omdat het werkstation waar ik via LogMeIn altijd op kan inloggen een oude machine is, die veel kabaal maakte (wat in de teamkamer, waar ik mijn werkhoek heb, niet op prijs wordt gesteld), bestelde ik ook een 403 (met DVD-speler/brander).





Per abuis kregen we 16 402’s. We hadden nog één oud werkstation, omdat moderne machines niet overweg kunnen met het programma Klankie. De XXODD 402 kan dat wel, dus hebben we de extra mini-PC gehouden. Uiteraard hebben we de leverancier laten weten dat er nog één machine gefactureerd moest worden. Eerlijkheid duurt het langst…



Nu zijn er geen werkstations meer in school, die ouder zijn dan vier jaar. En toch zijn we goedkoper uit, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen.
Wel hebben we van oude werkstations weer stand-alones gemaakt: één als kamp-PC, één als disco-PC voor klassenfeesten.
De mini-PC’s waren eenvoudig via Remote Installation Service te installeren. Dat leverde geen problemen op.
De XXODDs hangen inmiddels achter de schermen en doen het prima. Nog even overwogen we om de monitorvoeten vast te zetten met schroefduimen, om achterover kiepen te voorkomen. Een uitgebreide kieptest leverde op dat dit niet nodig was.







We liepen er nog wel even tegen aan dat Ambrasoft niet draaide, maar op elke machine moest eerst als admin worden ingelogd. Daarmee was ook dat probleem opgelost.
De volgende hardwarestap is het vervangen van de notebooks. De oudste zijn vier jaar en lopen op hun laatste benen. We zijn bezig met de MSI CR500. Het gaat niet vlekkeloos, maar het ziet er naar uit dat het goed gaat komen.



donderdag 1 april 2010

TimeWarp


Vorige week dinsdag gingen we voor de eerste keer de gymzaal in met het programma TimeWarp3.
Nog even in het kort: TimeWarp3 is een programma waarmee kinderen hun eigen gymprestatie een paar seconden later terug kunnen zien. Behalve de software zijn een notebook, een videocamera met FireWire-aansluiting nodig. Uiteraard komen daar FireWire-kabels bij en een FireWire-kaart voor in het notebook bij. Wij hebben ook nog gekozen voor een Logitec Air Mouse, een numeriek toetsenbord, een videocameratasje, een laptoprugzak en een statief. Onze vakleerkracht gymnastiek verbouwde voor zijn drie gymzalen eenzelfde aantal computermeubeltjes.





De software is nog niet geschikt voor WINDOWS7 en USB-camera’s. Eind april wordt versie 4 verwacht, die in elk geval onder WIN7 zal draaien.

Terwijl de vakleerkracht de gymzaal opbouwt, zet ik de apparatuur in elkaar. Gelukkig komt mijn ICT-stagiair daarbij helpen. Hij had het schuifje van de insteekkaart verkeerd om in het notebook geschoven, dus kan het er alleen met bruut geweld (doch met beleid) uit halen.
De gymnastieker wil TimeWarp inzetten bij een radslag over een lage kast. Na wat richten en schuiven hebben we een prima plaatje.
De eerste kinderen komen al binnendruppelen. Het is een middenbouwgroep (3/4/5). Ze zijn heel verbaasd een computer in de gymzaal aan te treffen. Ze hebben al snel door dat er vertraging tussen het opnemen en afspelen zit. Snel even zwaaien, naar het notebook lopen en jezelf terug zien.
De vakleerkracht zet de kinderen op de bank en legt de bedoeling van het geheel uit. De groepjes worden ingedeeld en gaan aan de slag.
De kinderen die bij radslag beginnen, kunnen eerst hun voorkeurskant bepalen door over een aantal banken te springen. Daarna komen ze bij de kast.
Een sprong, doorlopen en kijken. De tijd staat ruim ingesteld, maar dat leidt ertoe dat de rij om te kijken erg lang wordt. Daarvan komt wat onrust, dus snel de tijd verkorten: zeven seconden blijkt ideaal. Goed opletten hoe de kinderen teruglopen naar de aanloop, want wanneer ze door het beeld lopen, belemmeren ze de opname van anderen. Vlug een balkje neerleggen en het gaat prima.
De vakleerkracht staat bij de kast en zegt al gelijk waar de kinderen op kunnen letten bij het bekijken van hun sprong. Maar ook wanneer hij er niet naast staat, omdat er bij een ander onderdeel geassisteerd moet worden, staan kinderen serieus te kijken. Al snel hoor in een meisje zeggen: “O, hoger”, waarmee ze bedoelt dat ze haar benen hoger moet opzwaaien. Hier doen we het voor!
Ne een kwartiertje slaat de screensaver aan. Handig om deze uit te zetten.
Het programma biedt ook de mogelijkheid om een goede radslag te bewaren en deze af te spelen naast het plaatje van de springende kinderen. Zo kunnen ze hun radslag vergelijken met een goede uitvoering. Ook kan er in het programma worden getekend. Zo kun je bijvoorbeeld een hoogtelijn aangeven. “Ik wil dat je voeten boven de lijn komen”.
Mijn stagiair en ik verlaten de gymzaal en laten de vakleerkracht achter met de ICT-apparatuur.
Een enkele keer gaat een van ons nog even terug naar de gymzaal, maar alles verloopt prima. Eén keer wordt ik geroepen door een kind, maar het probleempje is snel opgelost.

De vrijdag hierna werkt de vakleerkracht zelfstandig met de spullen. Het gaat vlekkeloos.
De volgende dinsdag loop ik met mijn camera nog even de gymzaal in om plaatjes te maken. Mijn assistentie bij de apparatuur en software is niet meer nodig.



We hebben afgesproken om het verkennen van de mogelijkheden van het programma in kleine stapjes te doen. Dus over een paar weken pikken we een nieuw item op.
Verder wordt er nog een plaatje perspex met twee aluminiumprofieltjes op maat gemaakt, zodat het notebook nog wat veiliger staat.
Tenslotte lijkt het mij raadzaam om de accu’s uit notebook en videocamera te verwijderen. In de gymzaal wordt op netspanning gewerkt, en wanneer de accu’s continu op netspanning staan, zullen ze snel achteruitgaan. Af en toe een keertje laden en legen lijkt me beter.

zondag 28 maart 2010

Pechdag

Afgelopen woensdag leek het wel vrijdag de dertiende. Nu was het woensdag, dus zeker geen vrijdag en het was nog de 24ste ook! Maar toch…
De avond tevoren had ik bij de GAMMA een Stanleymes gekocht. We hebben de laatste tijd nogal wat leuk uitpakwerk (notebooks, LCD-schermen etc.), en mijn Stanleymes is op onnaspeurbare wijze uit mijn bureaula verdwenen; onvrijwillig van eigenaar verwisseld!

Woensdagochtend draait mijn stagiair het nieuwe mes open om er een mesje in te plaatsen. Het schroefje legt hij op het bureau, maar waarschijnlijk net iets de dicht bij de rand. Even later hoor ik wat gemompel en ligt mijn stagiair onder het bureau, op zoek naar het schroefje. Er komen veger, blik en liniaal aan te pas, maar het schroefje heeft zch goed verstopt. De stagiair vraagt mij nog: ”Waar zou jij heen gaan, wanneer je schroefje was?” Ik weet het niet.

Het is tijd om de auto in te gaan laden. Vandaag brengen we 24 17” CRT-monitoren en een oude printer naar de Kringloop in Leiden. We zeulen ze allemaal de trap af naar mijn auto. Het is nog flink proppen om alles in de FIAT Dobló te krijgen.

Om te voorkomen dat de hele handel gaat schuiven, rijd ik als een eierboer naar de Kringloop. Daar aangekomen doe ik de achterklep open. Alles blijft zowaar staan. Ik til een monitor uit de auto en zet deze op het weegplateau. Dan komt er een medewerker aanlopen: “Meneer, computerspullen van bedrijven alleen op dinsdag en donderdag”. Ook zijn chef komt erbij, maar ook hij is onverbiddelijk: “Alleen op dinsdag en donderdag hebben we er een container voor”. Ik zet de monitor weer in de auto en sluit voorzichtig de klep.
We besluiten het dan toch maar op de gemeentewerf van Oegstgeest te proberen. Vroeger heb ik daar wel problemen gehad; men vond dat wij als openbare school ook voor het afvoeren van onze spullen moesten betalen. Nu is alles sinds de komst van de verwijderingsbijdrage gewijzigd, dus wil ik wel weer eens een kansje wagen.
Halverwege ontwaar ik echter op het dashboard een lampje, dat aangeeft dat een van de portieren niet goed gesloten is. We stoppen, stappen uit en controleren de portieren. Het blijkt de achterklep te zijn. Nog een wonder dat de hele handel al niet lang op straat ligt; dus ik heb echt als eierboer gereden! Ik doe de klep voorzichtig een stukje open met de bedoeling hem direct weer te sluiten. Mijn stagiair ziet echter iets schuiven en wil het tegenhouden. Hij steekt zijn hand naar binnen. PAST! BOEM! AUW! Twee vingers hebben bekneld gezeten. Hij bloedt flink en vraagt of ik whisky in de auto heb. Nee en de jodium in mijn auto EHBO-setje is ook uitgedroogd. We besluiten toch maar naar het ziekenhuis te gaan. Dat is gelukkig vlakbij.

Bij de spoedeisende hulp is het rustig; we zijn direct aan de beurt. Een arts (in opleiding?) maakt de vingers schoon en kijkt hoe het ermee is. Het lijkt hem niet gebroken, maar wil toch graag foto’s laten maken. “Met de lift naar de tweede verdieping”, zegt hij wel drie maal. Mijn stagiair loopt echter om de liftkoker heen, het trappenhuis in. “De lift is voor watjes… en die zijn er net af”.
Voor een foto moeten we lang wachten. Net wanneer ik denk eens te gaan informeren of zijn formulier echt wel in het goede postvakje ligt, is hij aan de beurt.
Even later staan we weer beneden, waar de arts op de foto ziet dat er gelukkig niets gebroken is. Hij laat de verpleegkundige twee pleisters plakken. Zij overweegt nog om een mitella om te doen, maar volstaat met de tip om de hand af en toe omhoog te houden.
Buiten zegt mijn stagiair nog: “Wanneer dit thuis was gebeurd, was ik echt niet naar het ziekenhuis gegaan”. Ik bel school, om te laten weten waar we blijven. We zijn nog niet vermist.
We rijden naar de gemeentewerf van Oegstgeest. Daar arriveren we één seconde over half twaalf. De slagboom is dicht en er staat een bord "gesloten".

Ik loop toch even naar het kantoor, maar uit de monden van drie gemeentewerfambtenaren (waarvan er overigens één onder bureau ligt; zeker een schroefje kwijt!) klinkt: “Nee meneer, om half twaalf gaan we dicht. Morgen zijn we weer open”. Ik ga de discussie maar niet aan. Het is drie tegen één en mijn adrenalinespiegel is flink verhoogd, waardoor ik zomaar dingen zou kunnen zeggen, waar ik later spijt van krijg.
Om kwart voor twaalf zijn we weer op school. Mijn stagiair gaat aan de slag met een stoommachine (“Pas op dat je je vingers niet brandt!”) en ik lig de rest van de middag onder mijn bureau. Het is er nog nooit zo schoon geweest. Ik vind er wel vier schroefjes, maar niet het schroefje van het Stanleymes. Dat heeft zich vakkundig verstopt.

’s Middags rijd ik weer voorzichtig met de volle auto naar huis. Omdat de volgende dag de Kringloop in Leiden pas om half tien open gaat, kan ik ’s ochtends rustig aan doen. Elk nadeel heb z’n voordeel….

zondag 21 maart 2010

TimeWARP3

Vorig jaar al kreeg ik van onze vakleerkracht gymnastiek de vraag of we bovenschools (met de drie scholen waar hij gymles geeft) het programma TimeWARP (http://www.siliconcoach.com/channels/education/software/timewarp) zouden kunnen aanschaffen.

TimeWARP 3 bezit unieke eigenschappen waarmee je tegelijkertijd videobeeld opneemt én afspeelt en is erg makkelijk te gebruiken. Terwijl er in detail wordt teruggekeken, bijvoorbeeld naar een sprong over de kast, gaat de opname door zodat ook het volgende kind zichzelf terug kan zien. Voorbeeldvideo’s zijn gemakkelijk terug te spelen voor een goed vergelijk of duidelijke instructie. Nieuwe voorbeelden toevoegen, instructies over het scherm tekenen, bloedsnel vastgelegde video’s terug vinden voor vergelijk, het is allemaal een paar klikjes ver weg.
Voordat de kogel door de kerk was, waren we een paar maanden verder.
Ik maakte een begroting en de vakleerkracht legde het voor aan de drie schooldirecteuren en vroeg hen regelmatig hoe het er mee stond. In december was de beslissing genomen. Alle drie de directeuren vonden het een goed plan.
Ik overlegde met mijn collega ICT-coördinator van de andere twee scholen en hij vond dat de gymnastieker en ik het wel konden regelen. We maakten een afspraak met VisualCoach –de Nederlandse leverancier / http://www.visualcoach.nl- en op de eerste schooldag na de kerstvakantie glibberde ik op mijn fiets door de vallende sneeuwvlokken naar Leiderdorp. De gymnastieker ging met de auto.
In Leiderdorp werden we allervriendelijkst ontvangen door Patrick. Zijn kinderen zaten/zitten op een Montessorischool in Leiderdorp, dus dat schiep direct een band. We kregen in ruim een uur een goede demonstratie van het programma.
De begroting werd aangepast, moest weer langs de directeuren en een verdeelsleutel voor de kosten werd afgesproken. Toen dit eenmaal allemaal in kannen en kruiken was, kon het bestellen van het programma en alle apparatuur en accessoires beginnen. Ik had al gekeken waar we het voordeligst konden shoppen, maar op zijn eerste stagedag ging mijn stagiair ermee aan de slag en het kon zelfs nog iets goedkoper.
We bestelden:
• een HP Notebook ProBook 4710s VQ495EA

• een Logitech MX Air Mouse


• een Expresscard 2x FireWire 1x USB

• een 4.2m FireWire kabel, 4 naar 6pin
• een 10m FireWire kabel, 4 naar 6pin
• een numeriek toetsenbord (geen zweethandjes op het notebook)

• een Velbon CX 686 statief
• een camcordertas
• een laptoprugzak
• de software (TimeWARP)
De videocamera kostte nog de meeste moeite, omdat FireWire (IEEE1394) uit de mode raakt. Allemaal USB wat de klok slaat! Daarbij geeft Sony voor haar uitvoering van FireWire, iLINK, alleen de garantie dat het communiceert met andere Sony iLINK-apparatuur. We namen toch de gok en bestelden een Sony Video Camera DCR-DVD51E.

Uiteindelijk hadden we een complete set voor zo’n € 1.600,00. Daar kwamen nog bij drie computermeubeltjes, die onze vakleerkracht zelf in verschillende kringloopwinkels scoorde en eigenhandig verbouwde, zodat videocamera en notebook een veilig plekje vonden. We willen natuurlijk niet dat er een basketbal op het notebook of op de camera landt……
Inmiddels had mijn stagiair op het notebook WINDOWS 7 geïnstalleerd. Na het intikken van het licentienummer van TimeWARP leek alles voorspoedig te gaan, maar zodra we de opname startten, stopte het programma ermee.
Een telefoontje naar Leiderdorp leerde dat het programma nog niet onder WINDOWS 7 draait (dat wisten we eigenlijk wel…). Dus het notebook werd dual booted uitgevoerd met naast WINDOWS 7 ook WINDOWS XP. Vervolgens onder XP nogmaals TimeWARP geïnstalleerd. Daarna doemde er weer een probleem op. Toen we de installatiecode intikten, gaf TimeWARP aan dat deze code al in gebruik was. Maar ook wanneer we onder WINDOWS 7 TimeWARP wilden activeren, kregen we dezelfde mededeling.
VisualCoach gebeld. Waarschijnlijk was de code niet goed teruggezet op de server van SilliconCoach, omdat het programma niet goed draaide onder WINDOWS 7. Er werd een mail naar Nieuw-Zeeland gestuurd om onze code vrij te geven. We komen natuurlijk wel in aanmerking voor TimeWARP 4.0. Dat zit er aan te komen en zal draaien onder WINDOWS 7. Hopelijk ondersteunt het ook USB-videocamera’s.
De volgende morgen lag er al een doorgestuurde mail vanuit Nieuw-Zeeland dat de installatiecode was vrijgegeven. Intikken en….. gaan.
Mijn stagiair verdiepte zich een dagje in het programma en we maakten een afspraak met de vakleerkracht om TimeWARP te gaan gebruiken in de gymzaal. Dinsdag is het zover.